Błażej był na wizycie kontrolnej u kardiologa, wszystko jest w porządku. Oczywiście jak na sytuację, ale czekamy w miarę spokojnie na termin operacji.
Infekcje też opanowane, możemy więc żyć normalnie. A co to znaczy „normalnie” u Błażejka i innych niepełnosprawnych przedszkolaków?
Rano, między ósmą a trzynastą, przedszkole. A w nim, poza zwykłymi zabawami dostosowanymi do możliwości wyjątkowych przedszkolaków, zajęcia dodatkowe. Są to: rehabilitacja ruchowa, logopedyczna, zajęcia z komunikacji, zabawy sensoryczne, ćwiczenia w sali doświadczania świata (polecam pooglądać w internecie zdjęcia z takich sal – na pewno też chcielibyście się tam pobawić).
Gdy wracamy z przedszkola Błażej musi odbyć godzinną drzemkę regeneracyjną, później coś zjada i w zależności od dnia tygodnia:
- rehabilitacja ruchowa – pionizowanie w specjalnym kombinezonie i nauka chodzenia z balkonikiem – dwa razy w tygodniu;
- rehabilitacja w domu z fizjoterapeutą z hospicjum – raz w tygodniu;
- zajęcia z logopedą – dwa razy w tygodniu;
- zajęcia z pedagogiem specjalnym – raz w tygodniu;
- gdy było ciepło Błażejek chodził także na hipoterapię. Teraz niestety z powodu pogody i ciągłych chorób gardła musiał zrobić przerwę. Mamy jednak nadzieję, że niedługą, bo to jego ulubione ćwiczenia.
Poza tym wszystkim, Błażej potrzebuje częstych wizyt u lekarzy specjalistów – kardiologa, neurologa, immunologa, lekarza rehabilitacji. Pediatra na szczęście przyjeżdża do Błażeja z hospicjum – nie musimy nigdzie chodzić:)
Błażejek wraca więc do domu wieczorem, potem jeszcze codzienne badanie INR i ćwiczenia z rodzicami. Ostatnio najczęściej różne zabawy logopedyczne. I o godzinie dwudziestej Błażej zasypia przyjemnie zmęczony, żeby rano wstać do przedszkola.
Co jakiś czas można usłyszeć, że współczesne dzieci są bardzo zapracowane, że nie bawią się w spokoju na trzepaku, jak poprzednie pokolenia. I na pewno coś w tym jest. My jednak nie zdawaliśmy sobie sprawy, jak dużo muszą robić dzieci niepełnosprawne, żeby mieć szansę dogonić rówieśników.
To ciężka, codzienna praca, nagradzana jednak mniejszymi i większymi sukcesami.
To ciężka, codzienna praca, nagradzana jednak mniejszymi i większymi sukcesami.
Błażej na szczęście bardzo lubi te wszystkie zajęcia, za to nie lubi siedzenia w domu. Ciszymy się więc, że mieszkamy w dużym mieście i Błażejek może mieć tyle terapii, na ile wystarczy mu czasu i sił.
